Identidade

Preciso de ser um outro
para ser eu mesmo
sou grão de rocha
sou o vento que a desgasta
sou polén sem insecto
sou areia sustentando
o sexo das árvores
existo onde me desconheço
aguardando pelo meu passado
ansiando a esperança do futuro
No mundo que combato morro
no mundo porque luto nasço
Mia Couto

26 comentários:

Ana Lúcia disse...

Gostava de caminhar nessa estrada. Que local mágico.

Anónimo disse...

em 1ºlugar, que bom por teres voltado a postar; em 2º, foto esplendida e em 3º,adoro este poeta, meu patrício.

maravilhosas cores a desse céu...delicado toque aquoso...robusta moldura verde...mistério branco de nuvens.

bj meu

ricardo emilio bianco disse...

que paleta de colores has encontrado en el ocaso. felicitaciones

Elcio Tuiribepi disse...

OLá amigo, caramba, imagem e poema se completaram, ficou muito bonito o post...boa escolha e parabéns pelo talento...um abraço na alma

LR Photography disse...

Maravilha Miguel, gostava de caminhar por aqui, descer este caminho ao fim da tarde.

R.Ferrari disse...

Bela foto. Belo poema.Parabens.

francisca de la torre disse...

que hermoso paisaje...las nubes parecen ser de azúcar

CarlaSofia disse...

Belíssima foto de um momento mágico que todos os dias acontece, mas nem sempre o conseguimos contemplar desta forma.
Obrigada pela partilha, um beijo.
*universosquestionáveis*

Unknown disse...

Um caminho que nos leva para lá: para a terra das cores suaves...

Angel Corrochano disse...

Delicadeza en las fotografías y en la elección de las palabras y las poesías. Genial

Un abrazo Miguel

Toni Pons Barro disse...

Preciosa fotografia, que colores¡¡¡
fantastica, bravo¡¡¡
saludos.

José Manuel Vilhena disse...

Gosto bastante desta.O pormenor essencial da estrada...
um abraço

William Alexander López disse...

Este es un precioso paisaje, con su tono dorado y el enmarcado con los árboles, muy buena composición amigo.

luisa vale- fotografia disse...

LINDA!!!

CR disse...

Olá Miguel.
Excelente post. Pela fotografia (soberba!!!) e pelo poema (magnífico!).
Um abraço.

Remus disse...

O comentário do ruimnm, disse tudo:
Um caminho que nos leva para lá: para a terra das cores suaves.

Se fosse um caminho amarelo, até poderia ser como a história do feiticeiro de Oz.

Remus disse...

O comentário do ruimnm, disse tudo:
Um caminho que nos leva para lá: para a terra das cores suaves.

Se fosse um caminho amarelo, até poderia ser como a história do feiticeiro de Oz.

Merce disse...

Onde se atopan lugares coma iste? onde estan os intres esquecidos para percorrer esa carretera?

O lugar e o intre tan buscado, vexo que realmente existe, unha mágoa non poder botar a camiñar agora por esa carretera...

Felicidades por ese ano na rede, espero que lle sigan moitos mais :)

P.D. Non podo quedar calada ante a entrada "Sea edges" este tipo de fotografias gustame sobremaneira. Fermosa combinación, imaxe, música, palabras.

Novamente, parabéns

croqui disse...

boa foto!
bem "ilustrada" pelo poema!

parabéns

Sérgio Aires disse...

Já eu... nem sou eu, nem sou o outro. :-) Excelente!

alex. disse...

deixar conduzir o olhar pela estrada.. q leva para la do sonho... as tuas palavras (ou do Mia couto, mas aqui muitissimo bem aplicadas..)...a imagem, cuja folhagem das arvores forma como que uma moldura.. as cores do por do sol..

es um mestre... ;)

estou rendida.. completamente!

Álvaro disse...

Enhorabuena por tus últimas fotos. Son realmente magníficas.
Saludos.

alfonso disse...

… con la mirada atenta…

Supongo que tan bellos colores solo se pueden conseguir cuando el sol muere en el Atlantico.

... saludos

CR & LMA

Donelia Pérez disse...

Maravillosa imagen paisajística!

Unknown disse...

Ohhhhhh ... maravillosos colores!!!
Ya sé, no soy nada original pero me encantan.
Enhorabuena por este trabajo!!!

Sill Scaroni Photography disse...

Que céu lindo, Miguel ...
Excelente fotografia.

Um abraço.
Sill